Βυζαντινισμοί, κατάρρευση και στο βάθος νέο Δόγμα Τρούμαν

Ποιος είναι αυτός –εκτός των πρωταγωνιστών και των θιασαρχών– που θα ισχυριστεί ότι αυτό που παρακολουθεί το φιλοθέαμον κοινό είναι κυβέρνηση κι από κοντά της μια ελέγχουσα σκληρά τα πεπραγμένα της αντιπολίτευση, αυτή που θα ωθήσει στην αλλαγή και την οικοδόμηση ενός νέου πολιτικού σχήματος, σοβαρού και ελπιδοφόρου, αυτή που αύριο θα φέρει τα πάνω κάτω; Κανείς φυσικά, εκτός από τους «επιδοτούμενους».

Βυζαντινισμοί, νομικισμοί, εξεταστικές, προανακριτικές, διαφυγές και εκδοχές παραγραφών, όλα εξετάζονται και δρομολογούνται, ώστε να αποδοθούν οι κομπιναδόροι υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, πρόεδροι συνεταιρισμών και οργανισμών αλλά πρωτίστως ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατάλευκοι στην κοινωνία και να αναζητήσουν την εξέχουσα θέση που τους αξίζει στο πάνθεο των πολιτικών σωτήρων της καταραμένης εποχής μας. Μπόχα.

Δεν είναι που έχουν απογοητευτεί οικτρά όσοι του πλούτου και των μέσων ενημέρωσης κυρίαρχοι έσπρωξαν κάποτε τον σημερινό ηγέτη προς την εξουσία και τώρα αναζητούν λύση στο αδιέξοδο που ο εκλεκτός τους έχει φέρει τον τόπο (και τους ίδιους). Είναι και οι πρεσβείες, κυρίως οι απολύτως «ενδιαφερόμενες», που δεν ξέρουν τι αναφορές να στείλουν στις πρωτεύουσές τους, είναι και πώς να προωθήσουν τα σχέδιά τους οι επενδυτές και οι αγιογδύτες που έχουν βρει το Ελντοράντο τους στην πλούσια –και υποθηκευμένη– αυτή γωνιά της γης.

Μέσα σ’ αυτή την ανεμοδούρα αναδύονται Σαμαράς και Τσίπρας υποσχόμενοι τη δική τους λύση, την οποία ωστόσο δεν ομολογούν με καθαρά λόγια, ενισχύοντας τους καχύποπτους που έχουν γευτεί στο πρόσφατο παρελθόν τη συνέπειά τους. Βουλευτές όμως, που θα τους ακολουθήσουν και θα δώσουν το σήμα εκκίνησης για τη διαδικασία αλλαγής, βρίσκουν. Ηχηρά, λένε οι γνωρίζοντες, είναι τα ονόματα της Ν.Δ. που θα ενταχθούν στο εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού τους, έστω κι αν παραιτηθούν της βουλευτικής έδρας τους. Σοβαρό πρόβλημα θα δημιουργήσει και η στάση του Καραμανλή, ακόμα και αν αρκεστεί στη δημόσια διαπίστωση «αυτή η Ν.Δ. δεν έχει καμία σχέση με τη Ν.Δ. που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής». Δεν είναι λίγο. Ο Τσίπρας παίζει το δικό του χαρτί για την επάνοδό του στην κεντρική πολιτική σκηνή, το οποίο θα ενισχυθεί με την εξ ανάγκης διάλυση του δικού του ΣΥΡΙΖΑ και την αποδυνάμωση του ανδρουλακικού ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, πρόσωπα της σημερινής κρίσης είναι και οι δυο τους.

Αντιθέτως, αν υπήρχε σοβαρή εξ αριστερών αντιπολίτευση, ήδη ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ από κοινού θα είχαν ετοιμάσει το σχήμα διαδοχής, με υποψήφιο πρωθυπουργό ένα αξιόπιστο πρόσωπο της πολιτικής ζωής, ακόμα και αν δεν είναι ενεργό στην παρούσα φάση. Θα γινόταν στο άμεσο μέλλον. Τώρα, ελλοχεύει ο κίνδυνος εμφάνισης ενός συναινετικού με τις διαθέσεις όσων ρημάζουν την Ελλάδα, τεχνοκράτη, μάνατζερ ή τραπεζίτη, που θα αναλάβει να σώσει τη χώρα από τη ρεμούλα και τον βαρύ λογαριασμό που έρχεται. Ο,τι δουλεύεται στο παρασκήνιο δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά σε κάποιον Μάξιμο, τον γνωστό τραπεζίτη που το 1947 ανέλαβε πρωθυπουργός, για να υποδεχτεί ασμένως το Δόγμα Τρούμαν και όσα το συνόδευαν προς αποτροπή του (και τότε) ρωσικού κινδύνου. Τώρα λέγεται Δόγμα Τραμπ.