Καροτενοειδή και μαύρισμα: Τελικά βοηθούν ή όχι;

Τι ισχύει, όμως, με τα καρότα και όλες τις τροφές με καροτενοειδή; Συμβάλλουν πράγματι σε ένα πιο μαυρισμένο δέρμα;

Μέχρι και τις αρχές του 20ου, το λευκό δέρμα ήταν αυτό που σήμαινε μια υψηλή κοινωνική τάξη και ήταν το επιθυμητό, με το πιο σκούρο δέρμα να συνδέεται με τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που ενδεχομένως εργάζονταν στον ήλιο -άρα μαύριζαν και γερνούσαν γρηγορότερα. Μέχρι που όλα άρχισαν να αλλάζουν με ένα από τα turning points να είναι σύμφωνα με τις φήμες, όταν η Coco Chanel εμφανίστηκε τυχαία μαυρισμένη από διακοπές στη Ριβιέρα το 1923. Έκτοτε λέγεται ότι ξεκίνησε σιγά-σιγά η μόδα του ηλιοκαμένου δέρματος ως ένδειξη πλούτου και κομψότητας. Το μαύρισμα συνδέθηκε με αναψυχή, διακοπές, ταξίδια, υγεία και ζωτικότητα (λόγω της βιταμίνης D και της σωματικής δραστηριότητας), νεωτερικότητα και απελευθέρωση από τα παλιά στερεότυπα. To peak ήρθε γύρω στα 1970-1980, όπου το ηλιοκαμένο δέρμα έγινε μαζικά δημοφιλές με τη βοήθεια της ποπ κουλτούρας, του Χόλιγουντ και της διαφήμισης, ενώ από το 2000 κι έπειτα, με την άνοδο της ευαισθητοποίησης γύρω από τον καρκίνο του δέρματος, την πρόωρη γήρανση και την οικολογική συνείδηση, ξεκίνησε μια νέα ισορροπία: η τάση για υγιές, λαμπερό δέρμα (όχι απαραίτητα μαυρισμένο) κερδίζει έδαφος και τα αντιηλιακά σώματος, προσώπου, χειλιών, μαλλιών, μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι. Παρ’ όλ’ αυτά, η ηλιοκαμένη όψη μας χαρίζει πόντους γοητείας σήμερα και η έκθεση στον ήλιο ή σε τεχνητές μεθόδους παραμένει, απλώς με περισσότερη προστασία. Τι συμβαίνει όμως με τις τροφές που υπόσχονται πιο χρυσαφένιο δέρμα, όπως τα καρότα ή οι γλυκοπατάτες; Διαβάστε περισσότερα.