Η ταραχώδης ζωή του αδικημένου «πέμπτου Beatle» Μπίλι Πρέστον

Μεγαλώνοντας στο Λος Άντζελες, αυτό το αυτοδίδακτο μουσικό θαύμα ξεκίνησε παίζοντας όργανο στην εκκλησία και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την εκπληκτική του δεξιοτεχνία, συνοδεύοντας καλλιτέχνες όπως η Μαχάλια Τζάκσον και εμφανιζόμενος στο The Nat King Cole Show. Στα εφηβικά του χρόνια, περιόδευε με τον Λιτλ Ρίτσαρντ, όπου ήρθε σε ακούμπημα με τους Beatles, μια γνωριμία που έμελλε να καθορίσει την σταδιοδρομία του.

• Διαβάστε επίσης: Ο Μπάρι Κίογκαν θα υποδυθεί στην μεγάλη οθόνη τον Ρίνγκο Σταρ των Beatles

Το 1969, ο Πρέστον βαφτίστηκε «ο πέμπτος Beatle», καθώς συμμετείχε ενεργά στις ηχογραφήσεις του θρυλικού Get Back, όπου πιστώθηκε ως συνδημιουργός.

Η σύμπραξη του με τον Τζορτζ Χάρισον συνεχίστηκε και μετά τη διάλυση των Beatles, με τον Χάρισον και τον Ρίνγκο Σταρ να αναγνωρίζουν τον Μπίλι ως έναν μοναδικό ταλέντο, όπως υπογράμμισε ο Σταρ: «Ο Μπίλι δεν έβαλε ποτέ τα χέρια του σε αλόγημα μέρος».

Η σταδιοδρομία του Πρέστον περιλάμβανε συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως ο Σαμ Κουκ, ο Ρέι Τσαρλς, οι Rolling Stones, η Αρίθα Φράνκλιν και ο Έλτον Τζον. Έγραψε τραγούδια που έγιναν κλασικά, όπως το *You Are So Beautiful* του Τζο Κόκερ, ενώ παράλληλα ηχογράφησε σόλο άλμπουμ, κατακτώντας το κοινό με το ταλέντο του. Ωστόσο, η ζωή του επισκιάστηκε από προβλήματα εθισμού και γεγονότα που τον οδήγησαν στη φυλακή, πριν φύγει από τη ζωή το 2006 σε ηλικία 59 ετών.

Η ιστορία του Μπίλι Πρέστον αφηγείται μέσα από το ντοκιμαντέρ «Billy Preston: That’s the Way God Planned It», σε σκηνοθεσία της Πάρις Μπάρκλεϊ. Με συμμετοχές από καλλιτέχνες όπως ο Έρικ Κλάπτον και η Ολίβια Χάρισον, το ντοκιμαντέρ φέρνει στο φως την εξαιρετική καλλιτεχνική βάδιση του Πρέστον και τους προσωπικούς του αγώνες. Παρότι μια δικαστική διαμάχη καθυστέρησε την πρεμιέρα της ταινίας, το τελικό αποτέλεσμα προέκυψε μετά από τροποποιήσεις και συμβιβασμούς, όπως εξηγεί ο παραγωγός Νάιτζελ Σινκλέρ.

Η ταινία εγείρει επίσης σημαντικά ερωτήματα για τη στήριξη ατόμων που παλεύουν με τον εθισμό, όπως ήταν ο Πρέστον. Η Μπάρκλεϊ ελπίζει ότι η ιστορία του θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης και προβληματισμού, όχι μόνο για τη μουσική ιδιοφυΐα του, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αφήνοντας ένα μήνυμα για την ανθρώπινη ανθεκτικότητα και την χητεία για υποστήριξη και κατανόηση.