Έργα του Έλληνα γλύπτη Takis εκτίθενται σε γκαλερί του Παρισιού

Η σε λόγω έκθεση έργων του Έλληνα γλύπτη Takis (1925-2019) είναι αφιερωμένη στη σχέση του με το Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε για πρώτη κίνηση το 1954.

Πρόκειται για την πρώτη έκθεση έργων του Takis στο Παρίσι μετά τον θάνατό του και θα είναι ανοικτή στο κοινό ως τις 25 Ιανουαρίου του 2025.

Συνολικά εκτίθενται 20 έργα του πολλά εκ των οποίων τα δημιούργησε στο Παρίσι, την εποχή που συναντήθηκε μεταξύ άλλων με τους Τζιακομέτι και Πικάσο και όπου εντυπωσιασμένος από τα ραντάρ, τις κεραίες και τα τεχνολογικά κατασκευάσματα εμπνέεται και δημιουργεί τα πρώτα του «Σινιάλα».

Από το 1955 και ως το τέλος του 1965 ο Takis, ως καλλιτεχνική διάνοια ήδη από τότε, πειραματίζεται με όλα τα στοιχεία του περιβάλλοντος και της φύσης τα οποία μας περιβάλλουν, αλλά αδυνατούμε να εντοπίσουμε με γυμνό μάτι.

Αυτά τα στοιχεία θα αποτελέσουν τη βάση της καλλιτεχνικής του πορείας και εξερεύνησης καθώς θέλγητρο σε αυτά διακρίνεται, ξεχωρίζει και καινοτομεί. Εξερευνά τις μαγνητικές δυνάμεις και την κόπιασμα των μαγνητικών πεδίων τα οποία αποτελούν ένα από τα θεμέλια του έργου του στην καλλιτεχνική του έρευνα.

Πειραματίζεται με τον ηλεκτρισμό, τον ήχο και το φως όπως και άλλοι καλλιτέχνες της γενιάς των Νεο-Ρεαλιστών της δεκαετίας του 1960 στο Παρίσι.

Το 1968 ο Takis μετακόμισε στη Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ όπου προσκαλείται με υποτροφία ως ερευνητής από το πανεπιστήμιο του ΜΙΤ και πιο συγκεκριμένα από το Κέντρο Προηγμένων Οπτικών Μελετών.

Εκεί δημιουργεί μια σειρά από Ηλεκτρομαγνητικά γλυπτά. Το 1974, έχοντας πλέον επιστρέψει και πάλι στο Παρίσι, ξεκινά να δημιουργεί τα Ερωτικά του γλυπτά.

Όντας καλλιτέχνης πολυσχιδής, επιβάλλεται με την περίφημη Τέταρτη Διάσταση, μια αόρατη δύναμη που δημιουργείται από τα μαγνητικά πεδία που μας περιβάλλουν και διαχέονται στο χώρο.

Το 1986 επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο Takis (το κανονικό του όνομα Παναγιώτης Βασιλάκης) ιδρύει το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες (KETE) στο Γεροβουνό Αττικής, του οποίου τα επίσημα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1993.